Pierwsze kasztele na Ziemi Chełmińskiej.
Po wybudowaniu pierwszych zamków murowanych, których rzuty były na planie figur nieregularnych, budowniczowie krzyżaccy zaczęli wznosić budowle, które zaczęły nawiązywać swym kształtem do klasztorów budowanych na zachodzie. Z czasem zamki-klasztory zaczęły przybierać formy okazałych, jak na owe czasy prostopadłościennych, zwieńczonych dwuspadowymi dachami fortec, otoczonych murami i fosami. Mimo pozornie prostej, surowej architektury, mury zamkowe zdobiono licznymi blendami, wzorami z cegieł zendrówek i wymyślnymi szczytami. Początkowo zabudowywano dwa, później trzy skrzydła zamkowe i tak powstała grupa zamków znad Zalewu Wiślanego, następną grupą stanowiły kasztele o rzucie prostokątnym, gdzie na etapie planowania zakładano zabudowanie wszystkich czterech skrzydeł. Tak zaczęły powstawać typowe kasztele krzyżackie, które oprócz tego że mieściły konwent braci rycerzy, były siedzibami dostojników (urzędników) o randze komtura, czy wójta. Pierwsze z nich zaczęto budować na ziemiach, na których najwcześniej zakon utrwalił swoją władzę i mógł przedsięwziąć zaawansowane prace niwelacyjne, nie obawiając się zbytnio najazdów ze strony Prusów, czy Litwinów. Dlatego pierwsze tego typu budowle zaczęli budować na Ziemi Chełmińsko-Dobrzyńskiej. Wbrew pozorom, zachowało się sporo budowli, czy ich ruin, na podstawie których możemy dzisiaj prześledzić rozwój czteroskrzydłowych kaszteli i spróbować wykonania rekonstrukcji wyglądu kilku z nich.
Elewacje z wykorzystaniem rysunków C. Steinbrechta
Pozwalam na bezpłatne wykorzystywanie moich rysunków do niekomercyjnych publikacji, pod warunkiem podania imienia i nazwiska autora (Jerzy Orłowski), jak również odnośnika do tejże strony.