Najmniejsze zamki niższej rangi - zamek krzyżacki w Nowym Jasińcu.
Maleńki, prawie miniaturowy zamek w Nowym Jasińcu (niem. Jaschnitz) wybudowano po roku 1392 jako siedzibę prokuratora, podległego komturowi tucholskiemu. Był najdalej na południe wysuniętym zamkiem krzyżacki na Pomorzu. Nawet jak na siedzibę urzędnika niskiej rangi, był naprawdę wyjątkowo mały. Dom główny na planie prostokąta o wymiarach 12,8 x 22,6m otoczony był wokół parchamem i wraz z niewielkim przedzamczem ulokowano go na półwyspie jeziora i oddzielono od lądu dwoma przekopanymi fosami. Dzięki temu wzmocniono nieco obronność całego założenia. Zamek jednak nie miał spełniać roli wysuniętej twierdzy, lecz tylko nadgranicznej strażnicy, ale przede wszystkim był siedzibą urzędnika. Architektura samej budowli była również niespecjalnie wyszukana. Prosty budynek na planie prostokata, gdzie ściany szczytowe wieńczyły trójkątne szczyty. Posiadał trzy kondygnacje i piwnicę, a przed wejściem wybudowano niewielką, prostokątną więżę bramną. Przez całą elewację wkoło biegł prosty fryz w kształcie podłużnej blendy, poddasze zaś wyposażono w strzelnice przystosowane do długich kusz, czy nawet wprowadzanej, jeszcze prymitywnej broni palnej. Wymurowano go w połowie z polnych kamieni, a w połowie z cegły. Możliwe jednak, że ostania kondygnacje strychową wykonano z w technice ściany ryglowej (pruskiego muru). Otwory okienne wieńczyły łuki odcinkowe, co było charakterystyczne dla budowli krzyżackich końca wieku XIV. Zamek w czasach krzmyżackich spłonął dwukrotnie, w roku 1414 i 1433. Budowle odbudowano w roku 1449 na siedzibę starostwa. Po pierwszym rozbiorze Prusacy przekształcili zamek w zbór ewangelicki, po czym od 1846 budowla pozostaje w ruinie.
Plany na podstawie rysunków Conrada Steinbrechta - Die Baukunst des Deutschen Ritterordens in Preussen ein Heimat-Ausweis der Deutschen im Osten.
Aksonometria moja z 1992r.
Zdjęcia - internet.
Pozwalam na bezpłatne wykorzystywanie moich rysunków do niekomercyjnych publikacji, pod warunkiem podania imienia i nazwiska autora (Jerzy Orłowski), jak również odnośnika do tejże strony.