Trzeci i najbardziej rozpowszechniony typ bagnetu do 7,62 mm karabinka AKM oraz karabinków 5,45 mm rodziny AK-74.
Tło historyczne:
W połowie lat sześćdziesiątych opracowano i wdrożono do produkcji kolejny model uniwersalnego bagnetu, oznaczony 6X4. Mimo zewnętrznego podobieństwa do poprzednika (bagnetu 6X3), konstrukcja nowego bagnetu została dość poważnie zmieniona i wykorzystywała najnowsze osiągnięcia technologii i metalurgii. Wyciągnięto także wnioski z dotychczasowych doświadczeń eksploatacyjnych, zwłaszcza związanych z wykorzystaniem bagnetu jako nożyc do cięcia drutów i przewodów elektrycznych.
Zmiany dotyczyły przede wszystkim rękojeści. Zamiast dwóch oddzielnych okładzin chwytu, dociśniętych śrubami do trzpienia, wprowadzono teraz chwyt monolityczny, wykonany z prasowanego materiału AG-4V, a trzpień wklejony był w jego wnętrze i ustabilizowany poprzecznie zamontowanym kołkiem z włókna szklanego. Taka konstrukcja zapewniała rękojeści lepszą izolację elektryczną niż w 6X3, ponieważ trzpień stanowiący przedłużenie głowni był teraz w pełni otoczony polimerową rękojeścią. Z tyłu rękojeści zamontowano masywną stalową głowicę z zatrzaskiem bagnetu, także odizolowaną od trzpienia. Sama zaś konstrukcja mechanizmu przecinającego drut kolczasty, który łączył bagnet z pochwą, była identyczna jak w bagnecie 6X3. Do bagnetu 6X4 opracowano także pochwę z tworzywa sztucznego, z metalową końcówką umożliwiającą utworzenie nożyc do cięcia drutu.
Bagnet 6X4, którego produkcję rozpoczęto w roku 1965, był najszerzej produkowanym modelem dla karabinów szturmowych Kałasznikowa i występował w kilku wariantach (bronioznawcy rozróżniają co najmniej cztery w samym ZSRR). W macierzystym kraju produkowano go w dwóch fabrykach – Iżmasz (Iżewsk) oraz TOZ (Tuła). W tym pierwszym produkowano go aż do roku 1985, a w tym drugim tylko do roku 1981 (wówczas zakończono tam produkcję karabinków AK-74 i rozpoczęto wytwarzanie skróconych AKS-74U, które nie były przystosowane do montażu bagnetów). W roku 1986 także Iżmasz zaprzestał wytwarzania bagnetów 6X4 i przeszedł na produkcję nowego modelu 6X5, o radykalnie zmienionym wyglądzie i nieco dłuższej głowni.
Bagnety 6X4 produkcji radzieckiej (oraz licznych licencjobiorców) nadal niestety zachowały „piłę” na grzbiecie głowni, co podobnie jak w przypadku bagnetów 6X3 sprowadzało na użytkownika ryzyko oskarżenia o używanie niehumanitarnej broni wraz z wszelkimi tego konsekwencjami – np. egzekucją na miejscu. I podobnie, jak w przypadku poprzedników, chlubnym wyjątkiem były bagnety produkcji polskiej, znakowane radomską „jedenastką” w owalu.
Parametry gabarytowo-masowe bagnetu:
Długość całkowita (z pochwą / bez pochwy): 330 / 273 mm
Długość głowni: 146 mm
Szerokość głowni: 30 mm
Waga (z pochwą / bez pochwy): 600 / 475 gramów
Opis eksponatu:
Bagnet 6H4 produkcji polskiej (ówczesne Zakłady im. Generała „Waltera” w Radomiu, obecnie FB Radom), odpowiadający oryginalnej radzieckiej „późnej pierwszej odmianie”. Produkcję bagnetów 6H4 w Radomiu rozpoczęto w roku 1972, a oprócz karabinków AKM / AKMS stosowano je także do karabinków wz. 88 „Tantal” (na zdjęciu) oraz wz. 91 „Beryl”. Do polskich bagnetów stosowano wyłącznie pochwy stalowe z gumową izolacją, identyczne jak dla 6H3.
Na jednym ze zdjęć widoczny jest sposób wykorzystania bagnetu jako nożyc do cięcia drutu.