Polski pistolet samopowtarzalny kalibru 9 mm skonstruowany w roku 1993, przez zespół pod kierownictwem inż. Mariana Gryszkiewicza i produkowany w latach 1995 – 1998 przez ówczesne Zakłady Mechaniczne „Łucznik” w Radomiu.
Tło historyczne:
W roku 1993, przewidując wstąpienie Polski do NATO (co nastąpiło sześć lat później), w radomskich Zakładach Metalowych „Łucznik” (obecnie Fabryka Broni „Łucznik”) rozpoczęto opracowanie nowego pistoletu, który miał zastąpić używane wówczas P-83 „Wanad” i kompletnie przestarzałe P-64 „Czak”. Obydwa strzelały nabojem 9 x 18 mm Makarowa, narzuconym jako przepisowy w Układzie Warszawskim, natomiast nową broń projektowano już pod standardowy w NATO nabój pistoletowy 9 x 19 mm Parabellum Projekt MAG-95 (skrót „MAG” pochodzi od pierwszych liter imienia i nazwiska konstruktora, natomiast liczba 95 określała rok zakończenia prac nad prototypem) przygotował zespół pod kierunkiem inż. Mariana Gryszkiewicza. Pod koniec 1993 roku gotowe były dwa prototypy, w 1994 broń przeszła próby fabryczne, a w roku następnym wyprodukowano próbną serię (20 egzemplarzy).
"Błędem pierworodnym" MAG-a okazało się jednak zaprojektowanie go na podstawie jedynie własnych zakładowych wymagań taktyczno-technicznych, opracowanych na podstawie najlepszych wówczas rozwiązań światowych (zwłaszcza zauważalna jest inspiracja szwajcarskimi SIG-Sauer P220 / P225), jednak bez oficjalnych wymagań wojska, które jakoś nie potrafiło się w tej kwestii dookreślić. Z kolei Policja zupełnie nie była zainteresowana nowym pistoletem, planując w tym czasie przezbrojenie funkcjonariuszy w rewolwery (zob. opis eksponatu „Rewolwer Gward”).
Kiedy zaś decydentom z MON w końcu udało się sformułować i przedstawić swoje wymagania, okazało się, że zbudowany w międzyczasie MAG-95 dość znacznie przekracza określone w nich wymiary oraz masę. Niemniej jednak, w 1995 roku pistolety wyprodukowane w ramach serii próbnej przedstawiono do testów i prób wojskowych, gdzie konkurowały z pistoletami WIST-94. Pomimo zdecydowanej przewagi MAG-95 nad WIST-em (MAG miał podczas prób dziesięciokrotnie mniej zacięć, był dużo bardziej stabilny i celny podczas prowadzenia ognia, miał dużo bardziej wytrzymałą i dopracowaną konstrukcję oraz zdecydowanie lepsze zabezpieczenia przed przypadkowym strzałem), radomski pistolet odrzucono z powodu właśnie nadmiernej masy i wymiarów. W rezultacie, MAG-95 nie został przyjęty do uzbrojenia Wojska Polskiego ani Policji, był natomiast produkowany w niewielkich ilościach i używany przez Straż Graniczną, Służbę Więzienną, Pocztę Polską oraz użytkowników prywatnych - wszędzie zyskując bardzo pochlebne oceny. Natomiast zespół inż. Gryszkiewicza podjął prace nad "odchudzoną" wersją pistoletu, w wyniku której powstał model MAG-98.
Opis eksponatu:
Pistolet MAG-95 wyprodukowany przez Zakłady Mechaniczne "Łucznik"-Radom w roku 1997, o numerze seryjnym W00498, ze szkieletem oraz zamkiem w charakterystycznym brązowym kolorze (efekt anodyzowania w procesie produkcji). Egzemplarz znajdował się na wyposażeniu Straży Granicznej, z której został wycofany w roku 2014. Broń obecnie pozbawiona jest cech użytkowych.