3628718207 Virtual Museum - Broń XX wieku - Bagnet 6H2 (ros. „6X2”) do kbk AK Virtual Museum - Broń XX wieku - Bagnet 6H2 (ros. „6X2”) do kbk AK
Broń XX wieku
Bagnet 6H2 (ros. „6X2”) do kbk AK
Odwiedzono 12 razy

Pierwszy typ bagnetu do karabinka systemu Kałasznikowa, używany wyłącznie z modelem AK.

Tło historyczne:

Chociaż z dzisiejszej perspektywy wydaje się to niewiarygodne, ale kiedy w roku 1949 wprowadzono do służby karabinek Kałasznikowa AK, w ogóle nie przewidywano wyposażenia go w bagnet. Wynikało to z przeznaczenia broni – miała zastąpić pistolety maszynowe PPSz oraz PPS, także nie posiadające bagnetów. Integralnymi (składanymi pod lufę) bagnetami dysponowały natomiast wprowadzone równolegle karabinki Simonowa SKS (które miały być następcami karabinków Mosina).

Życie szybko zweryfikowało poglądy decydentów. Karabinki AK okazały się być bronią zdecydowanie bardziej uniwersalną niż zakładano i rychło zaczęły wypierać SKS-y z uzbrojenia jednostek pierwszoliniowych, stając się niebawem standardową bronią strzelecką całej Armii Radzieckiej. Oznaczało to, że należy jak najszybciej skorygować początkowy błąd i wyposażyć je także w bagnety. To z kolei okazało się być zadaniem trudniejszym, niż sądzono, gdyż konstrukcja części wylotowej lufy AK uniemożliwiała prostą adaptację rozwiązań dotychczas stosowanych.

Trzeba było zatem zarówno opracować nowy bagnet, jak i zmodyfikować broń w taki sposób, aby możliwe stało się jego zamocowanie. Odpowiednio zatem, w roku 1953 powstał bagnet nożowy, oznaczony indeksem „6X2” (pełny indeks GRAU: 56-X-212), o mocowaniu wymagającym jedynie minimalnych zmian konstrukcyjnych w karabinku. Głownia naśladowała kształt bagnetu karabinka SKS (i wcześniejszego karabinu SWT-40), ale była nieco krótsza. Z kolei rękojeść i specyficzny sposób mocowania wzorowano w dużej mierze na szwedzkim bagnecie M1914. Okładziny chwytu składały się z dwóch ciemnowiśniowych płytek z laminatu epoksydowego wzmocnionego włóknem szklanym, mocowanych na dwie śruby z nakrętkami (tu warto dodać, że bagnety produkowane na licencji (np. w Polsce i innych krajach Układu Warszawskiego) z reguły miały inną – najczęściej czarną lub szarobrązową kolorystykę okładzin). Z kolei od roku 1955 rozpoczęto produkcję odpowiednio zmodyfikowanych karabinków AK, natomiast egzemplarze wyprodukowane wcześniej dostosowywano do zakładania bagnetów przy okazji remontów bieżących.

Zgodnie z przepisami i normatywami wydanymi w tymże 1955 roku, bagnety przysługiwały tylko do karabinków AK z kolbą stałą (do karabinków AKS ze składaną kolbą, bagnetów nie wydawano). Bagnety indywidualnie numerowano, przy czym egzemplarze kompletowane z nowo wyprodukowanymi karabinkami, miały numery wybijane, a te przeznaczone do broni sprzed 1955 (dostosowanej wtórnie) – nanoszone elektropisem lub były pozbawione numerów w ogóle. Podobnie nie numerowano bagnetów przechowywanych w magazynach w ramach dodatkowych zapasów.

Jedynym producentem tych bagnetów w ZSRR były zakłady Iżmasz (w latach 1955-1960). Po wprowadzeniu na uzbrojenie karabinków AKM, zaprzestano ich produkcji, gdyż do AKM opracowano wielofunkcyjne bagnety 6X3 o innym systemie mocowania, co spowodowało że 6X2 nie można już było założyć do nowej broni.

Co ciekawe i zaskakujące, wśród użytkowników to właśnie stare 6X2 cieszyły się najlepszymi opiniami i uznawane były lepsze jakościowo od następców (6X3, 6X4). Ich głownie wykonane były z wysokogatunkowej stali i poddawane hartowaniu z odpuszczaniem średnim, dzięki czemu były sprężyste, ale zarazem nie były nadmiernie twarde i łamliwe (w późniejszych bagnetach głownie musiały mieć wyższą twardość z uwagi na przystosowanie ich do przecinania stalowych drutów). Z kolei rękojeść – pozornie niezbyt wygodna, ale zapewniająca pewny chwyt i łatwe operowanie, sprawiła, że 6X2 stał się ulubioną pozaetatową bronią do walki wręcz w radzieckich siłach specjalnych.

Parametry gabarytowo-masowe bagnetu:

Długość całkowita (z pochwą / bez pochwy): 325 / 315 mm

Długość głowni: 205 mm

Szerokość głowni: 21,8 mm

Masa (z pochwą / bez pochwy): 380 / 280 gramów

Pochwa jest wykonana z tłoczonej blachy.

Opis eksponatu:

Bagnet 6H2 (polskie oznakowanie będące ekwiwalentem rosyjskiego 6X2, choć językowo poprawnie powinno być „6Ch2”), wyprodukowany na licencji w Polsce w roku 1958, w ówczesnych Zakładach Metalowych im. gen. „Waltera” (znane później jako ZM „Łucznik”, obecnie „Fabryka Broni Radom”). Na bagnecie, oprócz roku produkcji widoczne są: ówczesny kod producenta („Jedenastka w owalu”) oraz numer indywidualny bagnetu.