Amerykański czołg średni, opracowany w pierwszej połowie 1944, jako wariant modelu M4A3 z nowym układem jezdnym HVSS i długolufową armata 76,2 mm M1A2.
Tło historyczne:
Linia rozwojowa czołgów M4 była dość zagmatwana i nieliniowa. W szczególności oznaczenia poszczególnych wersji ani nie występowały w porządku chronologicznym (np. produkcję wersji M4A2 rozpoczęto wcześniej niż wersji „bazowej” M4). Desygnaty należy raczej kojarzyć ze zmianami jednostki napędowej oraz technologii wytwarzania, a nie z ulepszeniami czy modyfikacjami.
Odpowiednio zatem, wersja M4A3 oznaczała czołg o kadłubie spawanym, napędzanym silnikiem benzynowym Ford GAA V8 o mocy 500 koni mechanicznych, chłodzonym cieczą. Tę właśnie wersję wozu US Army wybrała w połowie roku 1942 jako standard, który miał docelowo zastąpić czołgi M4 oraz M4A1, napędzane silnikami gwiazdowymi. chłodzonymi powietrzem (czołgi M4A2 produkowano wyłącznie na eksport oraz dla US Marine Corps).
W pierwszej połowie 1944 poważnie zmodyfikowano układ zawieszenia czołgu. Nowy układ, przy zachowaniu ogólnej koncepcji "wózków" miał inaczej rozwiązane położenie sprężyn resorujących (poziome zamiast dotychczasowego pionoweg) oraz podwójne koła jezdne, co umożliwiło zastosowanie szerszych gąsienic (a to z kolei poprawiło właściwości czołgu podczas jazdy w terenie). Ten typ zawieszenia oznaczono HVSS (Horizontal Volute Spring Suspension), a wyposażone weń czołgi oznaczono desygnatem M4A3E8. Większy komfort jazdy pojazdu z nowym podwoziem został doceniony przez amerykańskich czołgistów, którzy ochrzcili ten model nieoficjalnym mianem "Easy Eight".
Niejako przy okazji, czołgi M4A3E8 wyposażono w nowe wieże T23 oraz nowe, skuteczniejsze armaty przeciwpancerne 76,2 mm (w miejsce dotychczasowych 75 mm dział M3 o dość krótkich lufach). To, wraz z wprowadzeniem nowej amunicji HVAP z pociskami podkalibrowymi, spowodowało, że amerykańskie czołgi stały się więcej niż równorzędnym przeciwnikiem dla najnowszych wersji niemieckich PzKpfw IV, a także zwiększyło ich szanse w starciach nawet z czołgami ciężkimi wroga.
Czołgi M4A3E8 produkowano w Detroit Tank Arsenal oraz Fisher Tank Arsenal (łącznie ponad 3 tysięce egzemplarzy). W walce zadebiutowały latem 1944 (w Normandii). Ten model, jako jedyny pozostał w uzbrojeniu wojsk amerykańskich do lat pięćdziesiątych XX wieku i "zdążył jeszcze" wziąć udział w wojnie w Korei (1950 - 1953). Po II wojnie światowej czołgi te trafiły także do licznych sojuszników USA. W latach sześćdziesiątych XX wieku uczestniczyły jeszcze w wojnach arabsko-izraelskich oraz indyjsko-pakistańskich
Opis eksponatu:
Czołg M4A3E8 o numerze 30114745-S i nazwie własnej "Casey", należący do 'C' Company, 89th Tank Battalion, 25 Infantry Division - Korea, luty / marzec 1951. W tym okresie (po rozpoczęciu chińskiej interwencji w wojnie koreańskiej) część amerykańskich czołgów pomalowano w sposób, mający w zamierzeniu dodatkowo "straszyć" chińskich żołnierzy. Czołgi kompanii 'C' 89 Batalionu nosiły też zbiorczą nazwę "Rice's Red Devils" od nazwiska dowódcy pododdziału.
Ostatnie zdjęcie przedstawia czołg podczas operacji „Ripper” (bitwa nad rzeką Han, luty 1951).
Model w skali 1/35, zestaw Dragon.
