Amerykański czołg średni (obecnie określany jako „czołg podstawowy I generacji”), produkowany w latach 1951-53. Używany w ograniczonym zakresie przez US Army oraz US Marine Corps, eksportowany do ponad 20 krajów sojuszniczych
Tło historyczne:
Czołg opracowany został w latach 1950-51 przez Detroit Tank Arsenal, jako hybryda kadłuba poprzedniego modelu M46 "Patton" i nowej wieży, zaprojektowanej dla czołgu T42 (który ostatecznie nie wszedł do produkcji). Wieża ta miała zapewniać zarówno lepszą ochronę balistyczną, jak i zapewniać większe prawdopodobieństwo trafienia celu pierwszym pociskiem (dzięki kombinacji nowej 90 mm armaty T119E1 z optycznym dalmierzem stereoskopowym M12).
Mimo, że czołg był tylko głęboką modyfikacją poprzednika, uznano go za nową konstrukcje i przydzielono desygnat M47, chociaż równocześnie zachowano nazwę "Patton".
Produkcję czołgu (od początku traktowanego jako model tymczasowy) rozdzielono pomiędzy Detroit Tank Arsenal oraz American Locomotive Company (ALCO), gdyż ówczesna administracja prezydenta Trumana dążyła do rozproszenia produkcji zbrojeniowej ze względów bezpieczeństwa. W rezultacie doprowadzono do sytuacji, w której blisko połowa nowych czołgów powstawała w wytworni o niedostatecznych kompetencjach (ALCO), co odbiło się na ich jakości i spotęgowało problemy wynikające z błędów projektowych (zwłaszcza wadliwie rozwiązanego hydraulicznego systemu obrotu wieży). W rezultacie żaden z czołgów M47 nie został wysłany do Korei, gdzie wciąż trwały działania zbrojne. Co więcej, wojsko miało do nich tak wiele zastrzeżeń, że mimo ich wprowadzenia do służby pod koniec 1951 roku, oficjalnie zaakceptowano je dopiero w maju roku następnego, a już w listopadzie 1953 zaprzestano ich produkcji. W roku 1955 uznano je za wzorzec tymczasowy i nieperspektywiczny ("Limited Standard") i do końca lat pięćdziesiątych zastąpiono przez zupełnie nowy model czołgu - M48 (również nazwany "Patton").
W tej sytuacji, większość z ponad ośmiu i pół tysiąca wyprodukowanych wozów wyeksportowano do sojuszników USA, a pośrednio trafiły one do wielu kolejnych krajów. W największych ilościach używane były w Arabii Saudyjskiej, Austrii, Belgii, Francji, Grecji, Iranie, Jordanii, Pakistanie, Niemczech Zachodnich, Włoszech i Turcji.
Czołgi M47 nigdy nie wzięły udziału w walce w barwach amerykańskich, natomiast uczestniczyły m. in. w wojnach indyjsko-pakistańskich (1965, 1971), arabsko-izraelskiej "wojnie sześciodniowej" w 1967 (po stronie jordańskiej), tureckiej inwazji na Cypr w 1974, czy w wojnie iracko-irańskiej (1980 - 1988).
Dwie ciekawostki związane z czołgiem:
(1) M47 był ostatnim amerykańskim czołgiem z pięcioosobową załogą i karabinem maszynowym w kadłubie
(2) W superprodukcji filmowej "Bitwa o Ardeny" (1965) czołgi M47 zagrały role niemieckich "Tygrysów Królewskich"
Opis eksponatu:
Czołg M47G używany w wojskach lądowych RFN (Bundeswehr Heer), rok 1960. Pojazd w oznakowaniu 3 Kompanie, 204 Panzer Battalion (stacjonujący w Hemer, Nadrenia), 2. Panzergrenadierdivision. Model pokazany jest z otwartymi pokrywami przedziału napędowego i widocznym silnikiem Continental AV-1790-5B V12 oraz transmisją Allison CD-850-4.
Model w skali 1/35, zestaw Italeri.
Ostatnie zdjęcie przedstawia scenę ze wspomnianego filmu „Bitwa o Ardeny” – natarcie „Königstigerów” (w rzeczywistości czołgów M47 armii hiszpańskiej).
