Przepisowy rewolwer Armii Brytyjskiej, opracowany w Królewskiej Wytwórni Broni Strzeleckiej w Enfield w roku 1927 i przyjęty do uzbrojenia w 1932.
Tło historyczne:
Był to ostatni, nowy typ rewolweru wprowadzony do uzbrojenia jakiejkolwiek armii w Europie. Skonstruowano go w RSAF Enfield na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku Zewnętrznie i konstrukcyjnie był bardzo podobny do nieco wcześniejszego rewolweru Webley Mk IV (co stało się przyczyna procesów sądowych między firma Webley a brytyjskim rządem, zakończonych ugodą).
Broń miała tradycyjny dla brytyjskich rewolwerów łamany szkielet, którego górna część stanowiła jedną całość z lufą. Mimo wspomnianego prawie identycznego wyglądu z rewolwerem Webley Mk IV, niewielkie różnice wymiarowe powodowały, że poszczególne podzespoły i części obu broni nie były wzajemnie wymienne.
Dość szybko, bo już od roku 1939 zaczął być zastępowany był przez uproszczoną wersję, oznaczoną Enfield No. 2 Mk I* (popularnie choć niepoprawnie nazywaną "rewolwerem czołgistów"). Po II wojnie światowej został uznany za broń przestarzałą, ale formalnie wycofano go z uzbrojenia dopiero w 1957 roku (choć faktycznie używano aż do 1969) i zastąpiono pistoletem L9A1, czyli belgijskim Browningiem FN HP.
Obecnie oryginalne rewolwery Enfield No. 2 Mk I stanowią pewną rzadkość, gdyż większość egzemplarzy w trakcie eksploatacji zmodyfikowano do wspomnianego uproszczonego standardu Mk I*.
Enfield No. 2 Mk I, jak wiekszość brytyjskiej broni z tego okresu, był bardzo celny. Strzelał zarówno po ręcznym napięciu kurka, jak i z samonapinania (SA/DA). Jak na rewolwer, miał całkiem niezłą szybkostrzelność praktyczną (jego konstrukcja umożliwiała szybkie usuwanie łusek i ładowanie nowych nabojów). Dość uciążliwe było natomiast jego rozkładanie, zwłaszcza w warunkach polowych, kiedy łatwo było zgubić jedną z drobnych części broni.
Podczas II wojny światowej, rewolwery Enfield używane były również przez oficerów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (w Wlk. Brytanii i w II Korpusie Andersa). Mimo swoich zalet nie cieszyły się zbytnią popularnością i gdy tylko nadarzała się okazja, chętnie zastępowano je bronią amerykańską lub zdobyczną niemiecką.
Opis eksponatu:
Rewolwer Enfield No. 2 Mk I o numerze seryjnym G130, wyprodukowany w 1939 przez zakłady RSAF Enfield (ostatni rok produkcji przed przestawieniem sie na model Mk I*). Obecnie pozbawiony cech użytkowych.
Zdjęcie archiwalne: Czołgiści z 4 Batalionu Royal Tank Regiment podczas ćwiczeń z bronią osobistą - rewolwerami Enfield No 2 Mk I. Są to rewolwery w oryginalnej konfiguracji, jeszcze nie "rewolwery czołgistów". Zdjęcie wykonano 6 października 1939 na jednej z farm niedaleko Arras we Francji, gdzie wówczas stacjonował ten batalion (w składzie Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych - BEF). Przy okazji, warto zwrócic uwagę na zawieszenie kabur. Źródło zdjęcia: "https://twitter.com/rgpoulussen".
