Bernard Woźniecki urodził się we francuskim mieście Valenciennes 11.11.1931 r. W 1939 przybył do Polski wraz z matką i siostrą, a w związku z wybuchem wojny powrót do Francji okazał się niemożliwy. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w 1948 wstąpił do Oficerskiej Szkoły Inżynieryjno-Saperskiej we Wrocławiu. W latach 1951-55 na Fakultecie Wojsk Inżynieryjnych w WAT. W 1950 mianowany na podporucznika i następnie dowódcę plutonu w 2 Pułku Saperów w Kazuniu. W 1952 awansowany na porucznika, a w 1955 na kapitana. Pracował jako wykładowca taktyki wojsk inżynieryjnych. W 1957 uzyskał tytuł magistra inżyniera budownictwa wojskowego. W 1960 pracował w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie, a następnie w Zarządzie II Sztabu Generalnego WP do 1983. Awansowany kolejno na majora w 1961, podpułkownika w 1968 i pułkownika w 1972. W latach 1976-79 pracował jako attaché wojskowy, lotniczy i morski przy Ambasadzie PRL w Waszyngtonie. W latach 1983-90 był szefem Gabinetu Ministra Obrony Narodowej gen. Floriana Siwickiego. W 1986 został mianowany na generała brygady. W 1991 został dowódcą Polskiego Kontyngentu (personel medyczny i 2 okręty MW) w Królestwie Arabii Saudyjskiej w czasie operacji "Pustynna Burza". W 1993 przeszedł w stan spoczynku. Autor wielu publikacji polityczno-wojskowych i artykułów naukowych. Zmarł 24.09.2014 w Warszawie.
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy (1987)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)
Złoty Krzyż Zasługi (1963)
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1970)
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1975)
Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
Złoty Medal „Za Zasługi w Umacnianiu Przyjaźni PRL-ZSRR” (1987)
Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR, 1984)
Medal Przyjaźni DRW (Wietnam, 1976)
Medal Wyzwolenia I klasy - Tymczasowego Rządu Rewolucyjnego Republiki Wietnamu Południowego (1976)
Medal Króla Abdul-Aziza (Arabia Saudyjska, 1991)
Medal za Wyzwolenie Kuwejtu (Arabia Saudyjska, 1991)
Czapka wzoru 1992 (niekiedy nazywana wz. 1990, wz. 1991, wz. 1993). Tu przyjęto wz. 1992 ze względu na pojawianie się w tym roku tego wzoru w WP. Jest kolejnym wzorem istniejącej wcześniej rogatywki kompanii reprezentacyjnej wz. 5945 CLPO z 1982. Pojawia się w Zarządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych Nr 98 z 14 lipca 1993 r. w sprawie zasad i sposobu noszenia umundurowania, oznak i odznak wojskowych, orderów, odznaczeń, medali i odznak innych niż wojskowe przez żołnierzy jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych jak również w Załączniku Zarządzenia Ministra Obrony Narodowej Nr 48/MON z dnia 26 października 1995 r "Przepisy ubiorcze żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej".
Rogatywka jest wykonana z gabardyny w odmianie Adria (wówczas stosowanej na generalskie mundury) koloru oliwkowego. Daszek z tworzywa sztucznego z usztywnieniem i skórzany pasek są koloru czarnego. Klamerka paska w formie prostokąta. Pasek przypięty guzikami z wąsami wykonanymi z tworzywa sztucznego z wizerunkiem orła z koroną wzoru państwowego w kolorze czarnym o średnicy 16 mm. Wewnątrz potnik skórzany perforowany, od wewnętrznej strony wbity stempel kontroli jakości KJ/1. Przednie kwatery usztywnione usztywniaczem krawieckim, filcem? Wnętrze czapki wyłożone jedwabnym materiałem w jaśniejszym odcieniu materiału zasadniczego. W denku, na jedwabnej podszewce, wszyty tworzywowy transparentny romb zabezpieczający przed potem. Pod nim znajduje się metka z danymi producenta (brak daty, nawet pod metką). Dno czapki napięte jest prętem zapewniającym kształt kwadratu. Przedni i lewy narożnik są uniesione. Prawy i tylny obniżone na wysokość górnej krawędzi otoku.
Galon koloru srebrnego o szerokości 6 mm umieszczony na górnej krawędzi otoku w jednym rzędzie. W dwóch rzędach naszyty w dolnej krawędzi daszku. Galon o szerokości 5 mm naszyty wzdłuż szwów (na krzyż) po zewnętrznej stronie denka, sięgający galonów na otoku.
Otok o szerokości 50 mm w kolorze granatowym nawiązującym do munduru piechoty od XVIII w. Otok wykonany z sukna. Stopień haftowany bajorkiem w postaci wężyka generalskiego 5-rzędowego o szerokości 30 mm i wysokości 35 mm.
Rogatywka wykonana już po przejściu generała w stan spoczynku.
Tkaniny i dodatki:
1 - gabardyna Adria - tkanina zasadnicza w kolorze oliwkowym;
2 - podszewka jedwabna w odcieniu materiału zasadniczego;
3 - usztywniacz krawiecki (filc?) - usztywnienie przednich kwater;
4 - taśma otokowa o szerokości 5 cm z sukna;
5 - daszek plastikowy - wzmocniony tekturą opiętkową(?), czarny, z góry gładki, od spodu także gładki;
6 - orzełek metalowy wz. 1993;
7 - pasek skórzany w kolorze daszka o szerokości ok. 16 mm, dwuczęściowy, ze sprzączką;
8 - guziki bakelitowe z wąsami metalowymi, w kolorze daszka, o średnicy 16 mm, z wizerunkiem orła państwowego bez korony;
9 - wietrzniki - brak;
10 - potnik skórzany, lakierowany i perforowany, koloru brązowego;
11 - folia osłaniające metkę, ochrona denka przed potem;
12 - preszpan(?) - usztywnienie otoku i podpórki dla orzełka;
13 - filc(?) do usztywnienia denka (między tkaniną zasadniczą, a podszewką) - wymaga weryfikacji;
14 - nici do szycia maszynowego w kolorze tkaniny zasadniczej;
15 - metalowy(?) pręt do naprężania denka;
Literatura:
- Żaryn Mirosław, Żołnierz polski - oznaki stopni wojskowych 1990-2022 cz. 7 1995-2004
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Bernard_Wo%C5%BAniecki
- https://timenote.info/pl/Bernard-Wozniecki#person