Feldwebel z Feldjāgerkommando I- Prusy Wschodnie.
Feldwebel z Feldjāgerkommando I- Prusy Wschodnie, jesień 1944.
Sierżant ubrany w standardowy mundur sukienny poźniejszego wzoru z założoną na niego kurtką zimową (dwustronną) wzorem maskującym (splittertarn) do wierzchu. Na głowie hełm stalowy zaś na nogach czarna wersja trzwików z opinaczami. Oporządzenie składa się z pasa głównego, szelek, dwóch ładownic z magazynkami do Stg44 w którego jest uzbrojony, oraz chlebaka z przytroczoną menażką i manierką. Jako oznaczenie służby posiada, opaskę i ryngraf.
Feldjāgerkorps -Jesienią 1943, kiedy morale w szeregach Wehrmachtu, znacznie spadło, zaistniała potrzeba wsparcia służby Feldgendarmerie w jej działaniach. Jednocześnie zdawano sobie sprawę że żandarmeria nie cieszyła się ani specjalnym szacunkiem ani też dobrą opinią wśród żołnierzy. Szeregowi żołnierze- frontowcy, zarzucali żandarmom iż nawet nie wąchali prochu na froncie (co nie zawsze było prawdą), że nie mają żadnego doświadczenia bojowego (co jeszcze bardziej nie było do końca prawdą). Powstał pomysł stworzenia dodatkowej, wojskowej, służby porządkowej, w stosunku do której żołnierz, będzie miał szacunek nie wynikajacy ze strachu. Tak w listopadzie 1943 roku została, powołana do życia Feldjāgerkorps , która skłdała się z trzech okregów (Feldjagerkommando) znajdujących sie odpowiednio w: Kőnigsberg (I), Breslau (II) i Vienn (III). Każdy okręg posiadał jeden pułk Feldjāger który składał się z pięciu Feldjāgerabteilung które tworzone były przez trzy kompanie czyli okolo 50-ciu streife (patroli) będących podstawowym, najniższym pododdziałem Feldjāgerkorps. Patrol przeważnie składał się z jednego oficera i trzech podoficerów. Do służby powoływani byli zwykli żołnierze, bez żadnego doświadczenia w służbach policyjnych, którzy musieli spełnić następujące wymogi: a) minimum trzyletnie doświadczenie frontowe, b)odznaczenie minimum EK II (Krzyż Żelazny drugiej klasy), c) oficerowie ponadto musieli wykazac się doswiadczeniem w dowodzeniu na szczeblu oficerów wyższych (prawdopodobnie minimum batalionem). Do Feldjagerkorps trafiali zarówno żołnierze Heer jak i Luftwaffe ale jedynie z Wehrmachtu. Służba funkcjonowała około 15 do 20 kilometrów za linią frontu, prowadziła działania zbliżone do tych wytyczonych Feldgendarmerie, skupiając się na wyłapywaniu maruderów na tyłach ale odmiennie do żandarmerii miała obowiązek wspierać w zadaniach Volksturm. Żołnierze Feldjāgerkorps nie posiadali własnego waffenfarbe a głównymi wyróżnikami były ryngrafy (takiego samego wzoru jak ryngrafy żndarmerii z tą różnicą że zamiast napisu “Feldgendarmerie” na stylizowanej szarfie, znajdował się napis “Feldjāgerkorps”) oraz opaska naramienna w kolorze czerwonym z napisem “Oberkommando der Wehrmacht – Feldjāger-”, poniżej łokcia lub tuż nad nim. Po wojnie kinematografia wykreowała wizerunek Feldjagerkorps jako wściekłych psów, którym w kwestii karania na miejscu dezerterów nawet Żandarmeria Polowa nie mogła dorównać co nie jest prawdą. Trzeba pamietać że byli to żołnierze którzy doświadczyli na własnej skórze frontowego życia i jeżeli tylko złapany na tyłach delikwent miał dokumenty w porządku nie był napastowany ani skundy dłużej przez patrol Feldjāgerkorps. Wartość tej służby oraz jej moralny, wzbudzający szacunek, bagaż doświadczeń został po wojnie doceniony przez zachodnich aliantów którzy po zakończonych działaniach wojennych wykorzystywali istniejące na zachodzie struktury Feldjāgerkorps do utrzymania ogólniepojętego porządku na terenie Niemiec w efekcie czego Feldjāgerkorps byl najdłużej będącą w służbie formacją III Rzeszy, która została rozformowana i rozbrojona, dopiero w 1946 roku. Służby porządkowe współczenej Bundeswehry noszą właśnie nazwę Feldjagerkorps.
Skala 1/6. Figura złożona z detali wyprodukowanych przez Dragon Models Ltd., Patches of Pride.
UWAGA, z powodu braku poprawnego ryngrafu, oraz możliwosci jego wykonania, został użyty ryngraf -Felgendarmerie- z zamarkowanym jedynie napisem -Feldjagerkorps-
Zdjęcia figur są własnością intelektualną autora. Kopiowanie i rozpowszechnianie bez zgody autora lub podania źródła pochodzenia, może być podstawą do dochodzenia o odszkodowanie na drodze sądowej. Żadna część kolekcji ani prezentowane na zdjęciach symbole nie mają na celu propagowania idei systemów totalitarnych. Są jedynie ukazaniem prawdy historycznej. Ideą strony jest upowszechnianie pasji kolekcjonerskiej i zamiłowania do historii. Wszystkie symbole kojarzone z w/w systemami politycznymi są legalnie wyprodukowanym elementem przedmiotów kolekcjonerskich. Zdjecia archiwalne, zgodnie z obowiazującym prawem, jako część twórczosci systemu uznanego za zbrodniczy, nie podlegają prawom autorskim.